გაზელი დორკასი
| გაზელი დორკასი | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Gazella dorcas (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Vulnerable : 8969 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
გაზელი დორკასი (ლათ. Gazella dorcas) — წყვილჩლიქოსანი ძუძუმწოვარი ნამდვილი ანტილოპების ქვეოჯახისა.
აღწერა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]არც ისე დიდი ზომის ანტილოპაა. მისი სხეულის სიგრძეა 90–110 სმ, სიმაღლე მინდაოში 55–65 სმ, მასა 15–23 კგ, რქების სიგრძე მამლებს 25–38 სმ და დედლებს 15–25 სმ, კუდის სიგრძე 15–20 სმ.[1] როგორც უდაბნოს ბინადარს, თავისი ქვიშისფერი შეფერილობა საკმაოდ კარგად ნიღბავს. სხეულის ქვედა ნაწილი თეთრია, გვერდები — ოდნავ მოწითალო.
გავრცელება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]გაზელი დორკასი გავრცელებულია ჩრდილოეთ აფრიკაში, ისრაელში, ლიბანში, იორდანიაში, სირიაში, ერაყში, დასავლეთ საუდის არაბეთსა და იემენში.
ცხოვრების ნირი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]შეუძლია საერთოდ არ დალიოს წყალი, რადგან მისთვის სითხის მთავარი წყაროა ნამი მცენარეებზე, რითაც იკვებება, და მცენარეები, რომლებიც ღეროში ინახავენ წყალს.
დაცვის სტატუსი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]არაბულ ქვეყნებში სპორტული ნადირობის ობიექტია (ნადირობენ ვერტმფრენითა და მანქანით), რის გამოც IUCN-ის წითელ ნუსხაში შესულია, როგორც მოწყვლადი სახეობა.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Castello J. R. (2016) Bovids of the World: Antelopes, Gazelles, Cattle, Goats, Sheep, and Relatives. — Princeton University Press. — Pp. 140—145. — 664 p. — ISBN 978-0-691-16717-6